_{TOWARZYSTWO  ŚWIĘTEGO  MARKA  W  SYCOWIE}

W okresie międzywojennym Policja Państwowa funkcjonowała jako scentralizowana służba bezpieczeństwa publicznego powołana w oparciu o Ustawę o policji państwowej z 24 lipca 1919 r. Swym zasięgiem nie obejmowała jednak terenu autonomicznego województwa śląskiego, gdzie istniała formacja o nazwie Policja Województwa Śląskiego podległa wojewodzie i finansowana z jego budżetu.

Korpus Policji Państwowej był wszechstronnie przygotowany do działania w warunkach wojny. W założeniach stanowić miał część sił zbrojnych, zapewniając bezpieczeństwo wewnętrzne na zapleczu frontu  W sierpniu 1939 r. na skutek zbliżającego się zagrożenia wydano decyzję o cofnięciu urlopów policjantom, a następnie ogłoszono pełną mobilizację. Podniesiono gotowość bojową, wydano pełne jednostki amunicji, zarządzono noszenie broni z nasadzonymi bagnetami oraz masek gazowych w pogotowiu.

Kępińscy funkcjonariusze otrzymali poufne listy z planem ewakuacji swoich rodzin na wypadek wybuchu wojny. W dniu 31 sierpnia, w wagonach towarowych, wraz z urzędnikami państwowymi wyjechały z Kępna rodziny policjantów. Już w pierwszym dniu września władze niemieckie przejęły administrację kępińską likwidując polskie instytucje. Chociaż rozkaz o ewakuacji policji z województw zachodnich wydany został w dniu 3 września 1939 r. proces ten wymuszony został w momencie agresji niemieckiej. Rano w dniu 1 września 1939 r. starszy postarunkowy Walenty Grocholski z posterunku nadgranicznego w Goli uciekał przed wojskami niemieckimi - rowerem, w mundurze i z bronią – kierując się do macierzystej komendy. Stamtąd, wraz z innymi policjantami udał się na ...

Czytaj całość...